27 september 2014. Over vliegtuigen, zandbakken en pizza's.

Het is vandaag KLM, KLM en nog eens KLM.

Best wel een grote zandbak, die Sahara. We vliegen er inmiddels 3 uur overheen met een snelheid van 900 km. per uur en het einde is nog niet in zicht. Zandheuvels in de diepte met af en toe iets wat op een wadi lijkt maar geen kameel te zien. Wat een dooie boel.

Vanmorgen stopt Rineke keurig op tijd de auto voor de deur net op het moment dat we de tassen naar beneden brengen. Die kunnen dus direct de auto in worden gesjouwd. Het is nog donker als we wegrijden maar snel begint de dag. De weg is rustig want zaterdag.

Na de Sahara volgt de evenaar. We zitten 6 uur in de kist. Omdat het voor Nyn de eerste keer is over de evenaar, krijgt ze een cadeautje. Ze wil geen parfum of diamanten wat toch toepasselijk zou zijn. Het wordt een omslagdoek/jurkje uit de voorraad van de KLM. Een leuk ding.

Wel even wat anders vliegen met de KLM. Gezellige stewards en pursers, die ook tijd hebben voor een praatje. En we worden verwend! Steeds drinken, een opfrisdoekje, een sandwich naast de maaltijden, die aan boord worden geserveerd. Ruimte voor je benen en dat moet ook wel. Het is 10 uur vliegen en dan gaat je kontje wel zeer doen. Af en toe een wandelingetje door het vliegtuig om de benen te strekken en de trombose te bestrijden. Straks weer pizza, heerlijk. Je kunt mij niet blijer maken.

Op zoek naar "footprint" Peter.

In Joburg ( Johannesburg voor insiders) komt Peter van Kensington Cottage ons halen. Daar slapen we de twee komende nachten.  Omdat we zijn naam hebben gekregen van Paulien hebben we een bordje voor hem gemaakt. Om hem te verwelkomen, haha. Kijken wij niet naar hem uit maar hij naar ons, zoals het hoort als je opgehaald wordt op een vliegveld. Ben benieuwd. Waar blijft die pizza?  Ik luister nu naar oude nummers van de Beegees op KLM radio nadat ik ook al ABBA, maar ook Langlang bewonderd heb. Nog even een film van Loenatic zien, altijd lachen en Mr. Bean. De tijd stukslaan, er is op dit moment genoeg van. Ha, daar is de pizza! Lekker!

Met drank bij Peter in de tuin. Veilige binnenplaats.

Als we landen op O.R. Tambo, het vliegveld van Johannesburg is het 10:00 uur voordat we door de douane zijn. De nacht is al lang gevallen en Peter neemt ons mee naar zijn huis in Kensington een wijk van Johannesburg.  In no time zitten we aan een fris biertje en een wijntje en praten we uitgebreid over Zuid Afrika en natuurlijk Peter. Een voormalige, gepensioneerde medewerker van o.a. de wereldomroep. Journaille in ruste. We praten over de schoonheid van Zuid Afrika en over de Zumaficatie, de toenemende corruptie en ongelijkheid. Natuurlijk met veel gelach en wijn. Na een uur komen Florentijn en George, twee Tilburgse studenten van de HBO toeristische opleiding, die hier 5 maanden stage lopen. Twee vrolijke jongens die hun jeugd en onbezorgdheid in ons gesprek mengen. Om half twee noemen wij deze nacht pas 'a night'. Ons goede voornemen om vroeg naar bed te gaan en vroeg op te staan wordt de eerste dag al te niet gedaan. Het is half twee. Ja, de weg naar de hel......