Paulien schrijft:
"deze excursie is op jullie verzoek aangepast. De dag zal er dan wel iets anders uit gaan zien, hoe dan ook jullie hebben 5 uur lang een auto met gids om Soweto te verkennen. In ieder geval gaan jullie fietsen huren (een uur), lunchen in een lokaal huiskamer restaurant en naar een kerkdienst in Soweto."
 |
| Dat we weten dat we welkom zijn. |
Ja dat schreef Paulien en natuurlijk staat dat ook op de voucher die we voor deze dag beschikbaar hebben. Op Paulien kun je rekenen. Maar de werkelijkheid laat zich toch moeilijk vanuit het Utrechtse vormen. Zeker is dat de dag er anders uitziet. Als Mpo, de lokale gids, met de auto voorrijdt, heeft hij de opdracht om ons 3 uur rond te rijden met een bezoek aan de kerk, het Hector Pieterson Memorial en het huis van Mandela plus een toer door zowel rijk als arm Soweto.
Dus we rijden met hem naar Soweto, onderweg vertelt hij allerlei wetenswaardigheden over dit township dat bij de oprichting bijna 10 kilometer van Johannesburg is gesitueerd. Inmiddels is het aan elkaar gegroeid, maar het was bij de stichting ervan duidelijk dat zwart en wit ver van elkaar moesten wonen en dat zwart alleen maar bij wit kon komen met een pasje. De zwarte bewoners in Johannesburg werden "relocated" naar Soweto waar de typische Sowetohuisjes werden neergezet. Zeer kleine woonkamer/keuken, twee piep slaapkamertjes en het toilet buiten. Ze leken wel een beetje op de waldhuisjes bij ons in de buurt, maar dan anders. Wel net zo gammel, ongezond en goedkoop gebouwd. Op de plek waar ze eerst woonden werden huizen voor witten gebouwd.
 |
| Agnes in haar huisje. Geen man, drie kinderen. |
Terwijl het heel hard waait en het stof van de mijnen overal aanwezig is bezoeken we ook een wijkje van Soweto met nog slechtere huizen. Eric leidt ons daar rond. Tinhouses, huisjes van blik met slechts een ruimte. Gloeiend heet in de zomer, ijzig koud in de winter. We ontmoeten Agnes in strijd met het stof. Ze kookt op parafine, duur, ongezond en heel gevaarlijk en er staat een ijzeren kacheltje van 20 bij 20 bij 20 cm dat, met restjes hout gestookt, hen door de winter moet helpen. Johannesburg ligt in subtropisch gebied maar wel op 1700 meter hoogte. Het vriest er makkelijk 12 graden en vrijwel alles is onverwarmd.
Daarna belanden we in een katholieke kerk en wonen het grootste gedeelte van de viering mee. Wij hadden gehoopt op swingende gelovigen en uiteindelijk gebeurt dat ook wel. Op zich was het een bijzondere ervaring, die zeker elders nog eens herhaling behoeft.
 |
| 667 door de politie doodgeschoten scholieren |
Ook het Hector Peterson Memorial is indrukwekkend. Hij was de scholier op de World Press foto van 1976 waarbij hij dood werd weggedragen nadat hij bij een schooldemonstratie werd doodgeschoten. Soms wordt hij het keerpunt genoemd in de strijd tegen Apartheid. Er liggen 667 stukjes rood marmer op de binnenplaats op de grond met de namen van de scholieren die bij deze demonstraties zijn doodgeschoten. Heel indrukwekkend. Het museum is protserig en saai.
 |
| Mpo met een fles SowetoPepsiCola in de Buy and Braai |
Als we voor het huis van Nelson Mandela staan confronteren wij Mpo met het verschillende tussen de voucher en hetgeen hij biedt. Omdat het verschrikkelijk hard waait en vreselijk veel zand en stof in de lucht zit, zien wij toch maar af van de fietstocht. Voor de 'lichte' lunch wordt een oplossing gevonden. We gaan naar een Buy and Braai. Waar je het vlees wat je wil hebben koopt en dat wordt dan ter plekke 'gebraaid'. Het is een verschrikkelijk leuk concept en met een fles lokaal bier, door de eigenaar SowetoPepsiCola genoemd, eten wij een gezellige maaltijd met een soort van maisbrei en een heerlijke groente van gekookte bonen, wortelen, ui en pepers. Als we om het recept vragen kijkt de serveerster ons glazig aan en zegt dat er chakalaka in zit. Wij vragen haar wat dat is en zei zegt: "you don't know what chakalaka is?", en ze kijkt ons aan of wij van een andere planeet komen. Ja dan weet zij het ook niet meer. Later wordt het duidelijk dat het spul waarvan wij het recept vroegen zo heet. Niemand maakt dat zelf, dat koop je gewoon in een pot.
Om 2:00 uur 's middags brengt Mpo ons terug naar Peter waar we met een kopje thee worden ontvangen. Na de thee neemt hij ons mee om boodschappen te doen. Standaard dingen als olie, azijn, peper, zout etc. Dingen die we nodig zullen hebben in de selfcateringhuisjes. De supermarkt heeft een ruim aanbod van bijzondere waren en groenten, waar wij als echte supermarktliefhebbers van staan te watertanden. Na dit 'supermarktfestijn' gaan we downtown Joburg voor een bezoek aan de superhotte plekjes en cafeetjes.
 |
| Ethiopische vrouwen branden en zetten handmatig koffie |
We komen in een olijventuin waar in diverse kraampjes bijzondere dingen worden bereid. We krijgen een verse kokosnoot die met een machete zo word bewerkt dat er een klein gaatje ontstaat waarin de uitbater een glaasje rum gooit en daar dan een rietje instopt. Heerlijk zippend aan deze tropische tractatie lopen wij door de tuin en een schilderijenten-toonstelling. Een ter plekke gebrand kopje Ethiopische koffie maakt dit 'vieruurtje' af en kunnen we naar huis.
Vanavond nemen we Peter en de beide boys mee naar een restaurantje. Lekker smikkelen. Na een fantastische dag toch nog weer iets om naar uit te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten