Di. 28 oktober 2014. Goodbye Zuid Afrika. We breien er een punt aan bij Cape Point.

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Aan alles komt een eind en vandaag is het eind van jullie vakantie gekomen. Je levert de auto in op Cape Town International Airport en vliegt met de KLM weer naar huis. Helaas het zit er op'

Prachtige protea's in Kirstenbosch

Het vliegveld lijkt verlaten hoe international Cape Town ook is. We lijken vanavond de enige vlucht. Alleen maar Nederlanders te zien tot nu toe. Wat een fantastische laatste dag was het.

Het begon vanmorgen natuurlijk met het inpakken. Zou het allemaal passen. De cadeautjes, de souvenirs, het schilderij en natuurlijk de nieuwe struisvogelveren voor de 'deftige' lamp. Het ging allemaal gemakkelijk. Geen probleem. Net nog even twee flessen typische Zuid Afrikaanse drank gekocht en de Solar Jar. Onze verassing uit Zuid Afrika.

Daarna ontbijt op ons eigen terras waar we elke avond gezeten hebben bij Ashanti Guesthouse 1. We hadden nog brood, wat kaas en rookvlees en een paar yoghurtjes die we heerlijk in de ochtendzon hebben opgegeten terwijl aan de overkant het Lady Hamilton hotel dat al uiterst roze was werd overgeschilderd in dezelfde roze kleur.

Afscheid nemen van andere tijdelijke bewoners van ons Guesthouse, uitchecken en de sleutel inleveren waren een formaliteit.



Wijdse vergezichten en verborgen baaien

Op weg naar Kaap de Goede Hoop. Onderweg kwamen we nog de afslag tegen naar Kirstenbosch, de grootse tuin van Kaapstad met de grootste verzameling protea's van de wereld en een collectie van 8600 inheemse planten en omdat we tijd genoeg leken te hebben besloten we het toch nog te bezoeken. Het is een prachtige tuin waar ook de Captonian gewoon kan picknicken en jaarkaarten zijn dan ook uiterst populair bij de stadsbevolking. Het was vandaag oude-lullen-dag, dat betekende overal korting op voor de senior citizen maar dat gold alleen voor Zuid Afrikanen en ze moesten wel hun paspoort meenemen. 'Gelopicapt' als ik ben heb ik me bezig gehouden met het bijwerken van het blog terwijl Nyn toch weer een Canopytoer deed maar dan zonder hangende capriolen. Wel heb ik met haar nog even de brailletuin bezocht waarbij je moest voelen welke planten er stonden. Ook in de geurtuin ben ik nog even geweest.

Spreekt voor zich toch?

Na koffie en scones met Nyn op het terras zijn we op weg gegaan naar Kaap de Goede Hoop. De weg erheen was prachtig en voerde langs de Indische Oceaan met prachtige uitzichten op het water en indrukwekkende rotspartijen en bergruggen. Ook daar weer de nodige oude huizen in Kaapse stijl met 'broekielace'. Leuke dorpjes wisselden elkaar af met waarschuwingen om de Baboons niet te voeren, want ze waren wild en gevaarlijk. Kaap de Goede Hoop ligt in Nationaal Park de Kaap en kan alleen bezocht worden door toegang te betalen voor dit park waar veel Baboons leven naast struisvogels en koedoes. Het park is met name bekend om zijn fynbos. De protea's bloeien nu volop. Maar de meeste bezoekers worden getrokken door Kaap de Goede Hoop en Cape Point. De laatste is echt het zuidelijkste puntje van Afrika. Daar waar de oceanen samen komen.
Eerst naar Kaap de Goede Hoop. Nyn heeft de Kaap ook nog beklommen,  zodat ik een foto kon maken als ze er bovenop stond. Dat heb ik ook gedaan. Met volle zoom, tweeentwintig maal, kreeg ik haar erop. Naar boven ging soepel en in recordtijd.

De hoogte ingaan? Kijk eens hoe leuk ze het vindt.

Naar beneden was het minder en regelmatig kon ik met de verrekijker het 'onderbroekklimmen' bewonderen waarbij ze in zittende houding en met bibberende knietjes naar beneden ging. Maar dapper was het wel. Bovenop Kaap de Goede Hoop. Wie van de familie heeft dat ooit gedaan?

Daarna naar Cape Point. Daar staat de historische vuurtoren en daar worden de oceanen gescheiden. Tijd voor de twee-oceanen-selfie. We werden met een kabelbaantje omhoog gehesen. En bovenop kon je doorklimmen naar de vuurtoren of zelfs nog verder doorlopen. Ook daar waaide het verschrikkelijk en zag je hoe de wolken werden gemaakt. Raakte de wind de rotsen dan ontstonden er direct mistflarden en wolken ter plekke. Het was een bijzonder schouwspel. Net als het spel van de vogels met de wind. Met gesloten vleugels vlogen ze langs de rotswand omhoog. Opgestuwd door de tegen de rots slaande wind. Ook de aalscholvers vertoonden hun vliegkunsten. Naar beneden storten tegen de wind indraaien en van zich af schijten waarbij een witte straal recht achter hen uitspuit alsof het een straaljager is, wat het dus dan ook in feite zijn. We hebben er uren doorgebracht en genoten van de wind, de wolken en het voortdurend opspattende water.

Protea's en klippen. Dat is de Kaap.

Op de terugweg reden we langs de Atlantische kust maar eerst hebben we in het park nog even genoten van het fynbos waaronder de enorme bossen gele en oranje protea's.
Via Kommetjie, Noordhoek reden we naar Houtbaai langs de kust. Vooral het laatste stuk langs Chapmans Peak was spectaculair en daar moest je dan ook voor betalen. Magnifieke uitzichten op Houtbaai, het verreweg mooiste stukje Kaapstad. Waar de 'Rich and the Famous' wonen. In Houtbaai hebben we gegeten bij de Chinees. Zijn vrouw die de bediening doet omdat zij Engels spreekt  was hoogzwanger van Mila, het dochtertje op komst. Verwachte geboortedatum 13 november. Ja Chinezen he,  doorwerken tot ze erbij neervallen. Ook het restaurant hadden ze nog niet zo lang want dat hadden ze alvast naar hun dochtertje genoemd. Mila dus.

Weer een specta zonsondergang tegenover 'onze Chinees'

Nyn hadden iets met ei en garnalen en ik iets met rundvlees. Lekker spicy. Gezamenlijk namen we er nog een bordje mie bij omdat we daar zo gek op zijn. 'Enjoy' hoorde je haar tegen alle klanten zeggen met haar vrolijke lach. Dat hebben we dan ook gedaan.

De weg naar het vliegveld in het donker was kronkelig en bepaald niet prettig. Dan merk je wat voor een verrotte auto's er in Zuid Afrika rondrijden. Verblindende lichten waren eerder regel dan uitzondering en dat dan gecombineerd met de 'wat losse' rijstijl van de gemiddelde weggebruiker. We hebben het heelhuids gehaald, de auto ingeleverd en nu wachten we op het boarden. Gaat nog wel even een uurtje duren.