Zo. 5 oktober 2014. Er is er een jarig. Hoera, hoera!

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Een vrije dag om bij te komen van het kilometervreten. Slenter door het stadje maar je kunt ook het Mountain Zebrapark bezoeken of lees een boek.'

Cheetah? Oh nee, stokstaartje.

Uitgestapt om te plassen tijdens de rit met de fourwheeldrive zag ik in een ooghoek een jachtluipaard op mij afkomen. Ik rende terug naar de auto maar binnen de kortste keren lag het snelste dier op aarde op een zo hoge snelheid dat ik twijfelde of ik de auto zou halen voor hij mij bereikt had. Zij likte haar lippen af in het vooruitzicht om op mijn 65 jarige lijf te mogen kauwen. Ook haar twee kleine welpen verheugden zich likkebaardend op het aankomende festijn. Bijna had de cheetah mij bereikt toen ik mij realiseerde dat ik daar niet werkelijk was. Ook niet kon zijn. Ik mocht immers niet mee. 65 jaar? Dan ben je uitgesloten van deelname aan de cheetahtoer in het Mountain Zebra Park in Cradock.  Je kan jeremiëren maar je komt niet in de fourwheeldrive die op zoek gaat naar de cheetahs.

Struisvogel dus. Veren voor onze nesten?

Wel mochten wij gezellig rondrijden in eigen auto om de wildebeesten (heel veel), de zebra's, de struisvogels, de hartebeesten, de springbokken en zelfs de stokstaartjes te zien. Maar niet de cheetah, die liggend op een tak wacht tot zijn versbereide maaltijd onder hem doorliep. Wel apen, elanden en het dierenboek van Robert dat juist deze verjaardagsmorgen uit de tas omhoog kwam zetten waar het zich al een hele week had schuilgehouden. Oh wat was mijn Nynke blij.

Feestvarken met feestmuts en feestbloemen.

Wat ik als een cadeautje beschouwde op deze verjaardag is dat eindelijk het internet begon te werken. Talloze bezoeken had ik al gebracht aan daartoe geeigende instanties om het internet werkend te krijgen. Half het budget van de vakantie had ik al besteed aan zinloze tochten naar PEP stores of Shoprites om SIM kaarten, databundels en landelijke dekking te krijgen om dit blog bij te kunnen houden.

Niet te vroeg gejuicht maar nu lijkt het prima te werken. Ik begon al ernstig achter te lopen met de verhalen en foto's waren helemaal onmogelijk geworden. Voor een ander lijkt het misschien niets maar voor mij is het een groot cadeau, een verjaardagscadeau.

Na de tocht door het Mountain Zebra Park werd het tijd voor wat rust. Een wasje, wat schrijven en natuurlijk de verjaardagsmaaltijd, bonen met spek en ui. Toen dat klaar was op naar de verjaardagsborrel. Cradock is net zo gereformeerd als Genemuiden waar we ook wel eens een hele zondag gezocht hebben naar een terrasje.

Ons 'tuishuise' bij avond. Mooi toch!

Hier was ook niets, niets en daarna ook nog eens niets. Uiteindelijk zijn we maar in arren moede een whiskey gaan drinken bij het hotel waar ons 'tuishuise' een onderdeel van is. Gezellie met zijn twee. Nu is 21:15 uur en ik zit te gapen. Wordt je als 65 jarige echt sneller moe? Het moet niet gekker worden, dan trek ik het niet meer.