Do. 9 oktober 2014. Dit is de dag. Eerst rotweer maar ze krijgt haar certificaat. Ze blijkt een goede Bobbejaan!

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Een vrije dag om te wandelen in Tsitsikamma National Park. Jullie gaan in ieder geval de fairtrade Canopy tour doen. Hierbij roets je via kabels door de boomtoppen van het inheemse bos'

We mogen uitslapen. Ondanks mijn schoonmoeder. Het is K-weer. En hoe langer je slaapt, hoe korter de angst. Nynke is blij met het weer. Misschien kan HET wel niet, de Tsitsikamma Canopee Nightmare. Om half tien komt er een malloot, soort meteropnemer, die het nummer van de Topbox van de televisie op wil nemen. Nyn doet open in haar nachtpon, ik sta onder de douche. Ik hoor hen hartelijk lachen maar ik vertrouw het maar niks. Wat moet zo'n man? Kan dat morgen niet als we weg zijn? Waarom juist nu? Nu ja laat maar. Het weer knapt op en we ontbijten buiten, wel gejast en gefleeced.

Aangekleed dat wel. Maar gerust?

Nyn ziet wat bleek, de zenuwen slaan toe de zon dus ook. Het wordt steeds mooier weer. Haar lot haalt haar met grote snelheid in. Ik geef haar geen respijt en ga niet in discussie. Ik bel gewoon naar de nachtmerrie voor een reservering. Tijdens het gesprek is mijn Zuid Afrikaanse beltegoed op. Nog net weet de dame me te vertellen dat er om 12:00 uur nog plaats is. Het is bijna elf uur en we vertrekken. Richting onze dagelijkse tocht naar ATM en supermarkt. Beide zijn in dit geval in Chinese handen. 'U mag wel gebluik maken van ATM, maal moet ook kopen' voegt de dame ons toe. Nynke heeft zich geërgerd aan het ontbreken van afwasmiddelen in het huisje. Geen borstel, geen sponsje, geen theedoek. Met haar nagels staat ze het ei van de bordjes af te krabben, dus ze koopt gelijk afwasspullen.

Ze denkt na als ik voorstel om koffie te gaan drinken. Laat ze dan niet alles lopen als ze eenmaal boven op zo'n platform staat? Toch maar, kan ze gelijk naar de WC voor 'het hele erge'. Om twaalf uur gaan we de briefing room in voor de veiligheidsinstructie. Van bleek wordt ze groen. Het gaat me aan het hart hoe angstig ze uit de ogen kijkt. Maar ik weet ook dat ze uiteindelijk moedig zal zijn en ik hoop dat ze het ook leuk zal gaan vinden, als ze het allemaal achter de rug heeft. Haar kennende ben ik daar wel overtuigd van, maar je weet het maar nooit. Straks weigert ze en houdt ze zich angstig vast aan de reling van een platform op dertig meter hoogte en moet de brandweer eraan te pas komen om haar te bevrijden.

Na de briefing volgt het aankleden en mag je de bestelling opgeven van de lunch die inclusief is. Het leidt haar af. Gelukkig. We krijgen een tuigje aan met allemaal veiligheidslijnen en katrollen. Iedereen ziet eruit alsof hij op expeditie gaat naar de Himalya. We zijn met achten waarvan twee kinderen. Het is vakantie in Zuid Afrika en het is dus druk, maar de kinderen maken het ook prettig en redelijk ontspannen. Met een jeep worden we naar het beginpunt gebracht en we lopen naar het eerste platform. We hoeven geen ladder te beklimmen 30 meter omhoog, we gaan juist een beetje naar beneden. Op het eerste platform krijgen we een instructie terwijl een van de begeleiders, Vinolia, aan de kabel hangt. Een hand aan de ophanging en je sterke hand achter de poelie met een handschoen aan om te kunnen remmen op het eind van het traject. We hebben 10 trajecten te gaan, variërend van 10 tot 91 meter lengte. We gaan beginnen aan het eerste traject. Tien meter. Nynke wil, staande op het eerste platform niet meer. 'Alsjeblief Frits, dit durf ik niet'.

Daar gaat ze. Is het niet fantastisch? Nee, nee! Alsjeblieft! 

Ze gaat als derde. Opgehangen aan de kabel met strakke lippen en dichtgeknepen angstige ogen laat ze zich in de diepte storten. Ik ga na haar en als ik op het eerste platform aankom staat ze met haar gezicht tegen de boom geklemd te bibberen. Ik complimenteer haar met haar moed maar moet inwendig wel een beetje lachen. Het ziet er best grappig uit. Natuurlijk is het angstig om van zo'n platform af te gaan maar de angst op het platform is mij vreemd. Vrolijk kijk ik rond of ik de beloofde Knysna loerie zie. Jammer genoeg is hij er niet, maar de tegen de boom geklemde Nyn maakt veel goed. Op zo'n platform moet je best lang wachten als er 8 man meegaan. Toch is het wel zo spannend dat de tijd niet echt telt. Bij de langste overtocht, die van 91 meter, vindt Nyn het zelfs leuk. Het hangen aan de draad maakt haar inmiddels niet angstig meer. Het wachten en het afstappen zijn nog steeds moeilijke dingen. Aan de draad juicht ze zelfs een beetje.

Aan het eind van de tien trajecten wacht, mij met name nog een moeilijke klim terug naar de jeep. Het is volbracht. Nyn is heel gelukkig. Ik neem me voor een hele fles wijn te bestellen voor haar straks in het cafe. Eerst de door ons bestelde tosti in het restaurant opeten, het certificaat voor de toer in ontvangst te nemen en de te bestellen DVD te bekijken. Gelukkig kunnen we hartelijk lachen om de beelden.

Als we weer in ons huisje zijn is 16:45 uur, genoeg 5 in de klok om de overwinning te vieren met een glas. In de bar van het restaurant. We doen ook boodschappen voor de braai in het huisje. Het huisje heeft een handige braai hangend aan ons balkon. We hebben ook wat hout gekocht zodat we de avond buiten uitzitten met een vuurtje. We vieren de laatste dag van de voorvakantie. Morgen kan de echte beginnen met een verblijf in de Manor.