Wo. 8 oktober 2014. Eindelijk naar zee, waar een grote uitdaging wacht.

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Tsitsikamma is het Khoi-San (bosjesmannen) woord voor een plaats van vele wateren. Het is een bos dat is gelegen aan de zee. Je kunt een wandeling maken over de hangbrug en klim naar de Uitkijk'

Eindelijke naderen we de vakantiegrens voor Nynke, Tsitsikamma Canopee Nightmare. Maanden is ze al bezig met haar hoogtevrees om deze boomtop roetstour, waarbij je van boomtop naar boomtop, op soms 30 meter hoogte, gaat via een ingenieus systeem van kabels te kunnen doen. Zeven maanden geleden dacht ze dat ze het wel zou kunnen maar nu de dag nadert wordt ze steeds zenuwachtiger. Zo erg zelfs dat de vakantie, die tot nu toe toch ook een sensationele Canopee Tour was van het ene hoogtepunt naar het andere, pas voor haar begint als ze het heeft volbracht. Morgen weten we of dat gaat
lukken en of ze deze enorme drempel gaat nemen.

Keith, Miso en Mark.

Maar nu eerst afscheid nemen van Rosedale lodge. Van Keith, Miso en Marc. Dat is al moeilijk genoeg want wat een geweldig stel is het. Vierendertig jaar getrouwd inmiddels dus getrouwd op het hoogtepunt van de Apartheid, dat schijnt met name bij haar familie veel problemen te hebben gegeven.
Het ontbijt is weer heerlijk met name het citrussap en we nemen niet alleen afscheid van hen maar ook van het Zwitsers gezin dat de lodge de afgelopen dagen met ons gedeeld heeft. Zo'n gezellig gezin, twee dochters een wat oudere vader en een heel vlotte moeder die bij Swissair werkt, dus er wordt nog al eens gevlogen.

Als we eindelijk alles hebben ingepakt en iedereen gedag hebben gezegd gaan we nog even bij Hazel kijken, het eetadres van gisteravond. Ja daar werden we door het personeel met argusogen aangekeken en smadelijk weggejaagd. Hazel was er niet en wie waren wij eigenlijk. Dan maar niet. Jammer.

De weg ging via Port Elizabeth en dan de snelweg langs de kust, de N2. Ook wel bekend als de Garden route. Je ziet niet echt veel tuinen maar wel heel veel bloeiende bomen en struiken langs de weg. Storm River Resort is het adres waar we moeten zijn. In het Tsitsikamma National Park. Een park dus van de Staatsbosbeheer van Zuid Afrika. Net als Golden Gate waar we waren en Addo Elephant Park.

Vrolijke Indische Oceaan

Daar wacht ons een houten bungalow aan de kust met fantastisch uitzicht op de Indische Oceaan die met machtige brekers hier de kust van Zuid Afrika bestormt. Het heet dus ook niet voor niets Storm River Resort. Het is een huisje voor twee of drie met alles erop en eraan. Wel wat oud allemaal en een update zou het goed doen. Maar er is een terras op het zuiden, daar heb je in Zuid Afrika weinig aan, en dat geweldige uitzicht. Het regent dus de braai gaan we vanavond niet gebruiken. We gaan wel op weg naar de enorme hangbrug, of eigenlijk drie hangbruggen. Wel een enorme klus voor knie en enkel maar de tocht wordt volbracht. Omhoog, omlaag over talloze tredentot we eindelijk bij de brug zijn. Ik ben een hinderlijk geval voor alle jongeren, schoolklassen en andere vlotte mensen met mijn moeizame voortgang. We zien onderweg veel aronskelken en kamerlindes die hier dus buiten staan en een soort staartloze bevers die achteraf klipdassie blijken te heten.

Nyn angstig op de zwiepende hangbrug

'Thuis' gekomen doen we nog wat boodschappen, vooral drank gaat hard deze vakantie en maak ik Chakalaka soep met een blikje chakalaka erdoor. Het is pittig, voor Nynke wat te chakalaka zullen we maar zeggen. Het huisje blijkt heel gehorig, we kunnen de televisie van de buren volgen. We hoeven de onze niet aan te zetten. Ik luister nog maar een Andersensprookje op de tablet. Zulke mooie verhalen! Niet te laat gaan we naar bed. Morgen wordt een spannende dag.