Ma. 27 oktober 2014. Eindelijk de Tafelberg, hoppen met de bus en eindigen op de Groentemarkplein.

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Jullie laatste hele dag want morgen gaan jullie weer naar huis. Mogelijk kun je het schiereiland rondrijden of een bezoek brengen aan Kirtsenbosch, de botanische tuin van Kaapstad. Er zijn ook verschillende musea in Kaapstad. Het Zuid Afrika museum is zeker de moeite waard'

De whisky vloeit weer rijkelijk, zou ik ervan houden? En Nyn gaat op weg voor een ketting voor de hals. Dat klinkt onduidelijk genoeg om zowel met als zonder weer bij ons tafeltje op de Groentemarkplein terug te komen. Misschien ook nog iets schilderij-achtigs voor het raam van de bijkeuken. 'Erop plakken van de buitenkant en met was waterdicht maken. Net als de mensen dat deden in Montagu, toen er nog geen glas daar beschikbaar was'. En weg is ze mij met een nieuwe whisky en de rekening achter latend.

De kabelbaan omhoog naar 1000 zoveel meter.

Des morgens haastig gedoucht en aangekleed. We willen naar de Tafelberg. Met de allereerste gondel omhoog. De straat opgerend om een taxi aan te houden en vijf voor acht zitten we in een taxi omhoog naar het kabelstation in een wilde rit. De man heeft een Lenovo tablet om overal de weg te kunnen vinden maar dat is nu niet nodig want Lower Cable Station weet iedereen te vinden. Vast elke nieuwe taxichauffeur krijgt op zijn eerste dag een rit erheen als het al niet de eerste rit is naar het meest toeristische punt van Kaapstad en het derde meest bezochte punt van de wereld. De eerste redden we dan ook niet, het wordt de tweede. Maar vandaar worden vanaf nu elke 5 minuten 65 mensen omhoog gestuurd naar de top. Echt een toplocatie dus. Boven aangekomen is het inderdaad net een gedekte tafel en haasten wij ons naar het restaurant voor een ontbijt. Dat wordt hier gewoon gewogen. 30 Rand per 100 gram. We scheppen fruit met yoghurt en cereals op en roerei met French toast. Maar het uitzicht wat je erbij krijgt als je buiten boven op de Tafel zit. Mijlenver kan je kijken. Ook de rit naar boven was specta. De cabine draait 360 graden rond dus het ene moment kijk je tegen de berg aan vlak voor je neus en het andere moment zie je in de verte en de diepte Kaapstad liggen. Van iets meer dan 1000 meter kijk je naar het zeeniveau.

Ontbijt op de grootste tafel ter wereld, de Tafelberg.

Zelfs de grootste zeeschepen lijken dan op speelgoed en je kijkt bovenop de rondtollende wieken van de helikopter die het verkeer in de ochtendspits in de gaten houdt. Geen geluid van beneden dringt door naar boven. Elke vijf minuten worden er 65 toeristen uitgespuugd op de berg dus het wordt drukker en drukker. Een uitgebreide selectie van 'de mensheid' passeert mijn tafeltje als ik na het ontbijt zit te typen aan dit blog. Nyn loopt een ronde over de berg en er is duidelijk behoefte aan een iemand die de foto's wil nemen van stelletjes want het 'take picture?' wordt mij wel 6 keer gevraagd. Bijzonder dat daar nog niet in voorzien is. Na een verblijf van ongeveer twee uur bovenop de berg is het best wel druk geworden en wordt vrij uitzicht zeldzaam. We besluiten naar beneden te gaan. Ook die tocht is weer spectaculair. Het valt me op dat Nyn nauwelijks nog angst heeft terwijl toch regelmatig in de open lucht staren waar alleen een stang ons tegenhoudt. Gisteren zat ze nog te piepen in het reuzenrad, vandaag houdt ze zich rustig. Verwonderlijk.

Wijdse uitzichten.

Voor de derde keer doen we nu de tocht langs de kust met de rode hopbus. Het geluid laten we uit en we genieten van het beeld alleen.

Bij het Waterfront aangekomen gaan we weer de foodmarket op voor een droogje en een natje. Ik neem een Boerewors op een broodje met avocado en Nynke neemt een taco. Na drie keer kan zij eindelijk haar smoothie chocola met dadels eten en ik neem gewoon alweer een Bubble Tea. Nu met zwarte bessen bobas.

Na de lunch stappen we in de blauwe bus, die ons door het centrum van Kaapstad voert. Onder andere 'district six'. Daar heeft de apartheidsregering met grof geweld en bulldozers de gemengde stadsbevolking van witten, zwarten en kleurlingen gedwongen te vertrekken natuurlijk tegen de zin van de bewoners. Na deze mini-oorlog werden committee's gevormd, die tot vandaag hebben tegen gehouden dat er iets anders kwam. Nu zijn het grasvelden en grote parkeerplaatsen en vindt een groot deel van de bevolking dat dit zo moet blijven als herinnering aan het geweldadig optreden van de overheid.

Alternatieve weaverboom?

Na de blauwe bus moet er een keuze gemaakt worden tussen stad en Kirstenbosch, de prachtige botanische tuin van Kaapstad aan de voet van de Tafelberg. Het wordt de stad met zijn marktjes met Afrikaanse toeristenspul. We komen in het Slavernijmuseum dat zich bevindt in het gebouw waar de VOC vroeger zijn slaven onderbracht. De slaven, die in de tuinen moesten werken waar de verse groenten voor de schepen werden gekweekt, die de schepen moesten lossen en het zware werk moesten doen bij de bouw van het fort en de huizen. We maken kennis met de mensonterende omstandigheden waarin de slaven werden gehouden en de wrede wijze waarop er werd omgegaan met hen. Er is ook werkelijk niets verheffends aan.

Nyn is teruggekomen met twee kettingen en een schilderij. Het is al ingepakt voor vliegtuigvervoer dus ik kan het niet bewonderen dat moet thuis maar.
We gaan terug naar Ashanti om de aankopen weg te brengen en we gaan eten bij Van Hunk,  inmiddels ons favoriete restaurant. Simpel, lekker en geweldige bediening. Als we er komen herkent Legend, de ober van de vorige keer ons en weet ook nog wat wij willen drinken. Eerst zitten we buiten op het terras maar als het gaat druppen gaan we naar binnen. Twee whisky's en een glas wijn later ga ik aan de ribjes en Nyn aan de pizza. Omdat de maandagaanbieding twee pizza's voor de prijs van een is nemen we nog een pizza mee voor de lunch van morgen.
Aan het eind van de avond komt de bedrijfsleider vragen hoe het is en raken we met hem in gesprek. Een uur later zitten we nog zo. Het gaat overal over maar met name de politieke situatie in Zuid Afrika. Een dankbaar gespreksonderwerp. Hij is een duidelijke liberaal en fan van de leidster van de provincie Zuidelijke Kaap. Ook de burgemeester van Kaapstad, ook een vrouw, kan zijn goedkeuring wegdragen. Hij vertelt dat het ANC deze enige liberale provincie in haar macht probeert te krijgen door zwarte burgers te stimuleren vanuit andere provincies naar de Zuidelijke Kaap te gaan.

Als we de gelegenheid krijgen rekenen we af, nemen afscheid en vertrekken we. We willen naar bed want morgen wordt het een lange dag. Met nog een traditionele borrel op eigen terras voor Ashanti nemen we ook weer afscheid van deze topdag.