Wo. 29 oktober 2014. Thuiskomst. Wat hadden we graag doorgegaan met de reis.

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Vandaag komen jullie weer thuis. Je kunt ons natuurlijk schrijven hoe je het vond of een reactie achterlaten op onze site of bij Facebook'

Wol met welkomstbord. 

Daar staat Wolly met een bord bij Arrivals. DE FRININI'S staat er op met vier pompebleden.  We voelen ons warm ontvangen na deze slapeloze reis. Ik heb er inmiddels een 29 onbeslapen uren opzitten en loop op mijn tandvlees en mijn zere voeten.

In het vliegtuig zaten we weer op stoel 43C en 43B, helemaal achterin het vliegtuig. Weliswaar aan de verkeerde kant maar het heeft wel grote voordelen. Als het om de 'uitdelingen' gaat zitten we achterin maar wel eerste rij, omdat de voedselvoorziening zowel als de drank van achteruit wordt aangesleept. Het is ook lekker dicht bij de sanitaire voorzieningen. De verkeerde kant omdat we vorige keer de zon niet zagen ondergaan en nu zien we hem niet opgaan. De andere kant was beter geweest.
In tegenstelling tot de vorige keer is het vliegtuig niet vol. Dus we hebben met zijn tweeën drie stoelen tot onze beschikking. Dat was heel fijn.
Ik heb geen oog dicht gedaan. Film gekeken en mijn tijd uitzitten. Dat is het meer. De vlucht duurt ruim 11 uur. Klokjes moeten een uur worden terug gezet want ja wintertijd in Nederland.

Wat ook opvallend is. Ook op Schiphol wordt het schoonmaken gedaan door zwarten net als in Zuid Afrika. En de Albert Heijn, geheel nieuw, wordt vandaag geopend. Dat levert mij een beschuit met muisjes op.

Ook op Schiphol maken zwarten de boel schoon.

Albert Heijn ziet zichzelf wel als mannelijk, het waren blauw met witte muisjes, die je serveert als de pasgeborene een jongen is. Maar het is wel een heel lekker beschuitje. Heerlijk!

De terugtocht naar Leeuwarden zit ik maar wat te suffen. Af en toe vallen mijn ogen dicht. Gebrek aan slaap wreekt zich. Bij Wol worden we enthousiast begroet door Bubbels en Drikus, het hondse in ons leven. Eerst realiseerden zich niet dat wij terug waren, ze zijn soms best dement, lijkt het. Maar als ze aan ons ruiken is hun blijheid niet meer te remmen. De begroeting zelf neemt bijna 15 minuten in beslag. Zo blij zijn ze. Bij Wol en Rem krijgen we na de verhalen zelfgemaakte kroketten. Ze zijn super en lekker. Ze barsten niet in het hete vet, wat voor zelf kroketten maken een zeer groot succes is. Met brood erbij en drie (DRIE!!!) kroketten per persoon is het een feestmaal.

De cadeautjes vallen in goede aarde. Het Amerikaans motortje, de wasknijper en de engelen voor in de kerstboom. Het wordt in dank aanvaard. Speciaal blijft toch de wasknijper, die we van Peter van den Akker, ons eerste Zuid Afrikaanse logeeradres in Johannesburg, hebben afgetroggeld is toch het leukste. Onze eigen wasknijperverzamelaar had deze nog niet. We hebben hem niet voor niets de hele reis meegesleept.

Rembrandt brengt ons thuis en we laden in de auto met onze bagage ook nog natuurlijk de twee benches van de honden, het grote kussen, de mandjes en alle etenswaar voor de 'diertjes'. Het is een volle bak. Thuis uitladen. Als Rembrandt weg is is de vakantie werkelijk voorbij. Wacht nog de bewassing. Nynke sorteert vijf ladingen voor de wasmachine. We zijn weer thuis. Dat wel! Vooralsnog vinden we het jammer.