Zo. 26 oktober 2014. Ontmoeting na ontmoeting. veel toeristisch en lokaal plezier. u

In haar beschrijving zegt Paulien:
'Ook vandaag zijn jullie vrij en verantwoordelijk voor jullie eigen programma. Als het mooi weer is kun je het strand bezoeken of een wandeling maken langs de boulevard'.

Het ontbijt 's morgens in het hostel is goed en eenvoudig maar bevat toch alle elementen van een Zuid Afrikaans ontbijt. Vers fruit, yoghurt, cereals, eieren geroerd of gebakken, toast en ham of kaas. Jam en honing zijn ook altijd aanwezig. We horen wat geheimzinnige talen die we niet kunnen thuis brengen maar die we wel thuis kunnen brengen gaan over dronken feestjes gisteren en slaapzalen waarvan de ramen niet open mochten waardoor de lucht te snijden was.

Na het ontbijt, het belooft een warme dag te worden, gaan we op weg naar de hopbus om te hoppen. Als we bij de bushalte komen rijdt de bus net weg en dat betekent een half uur wachten. We besluiten de afstand die we met die bus moeten overbruggen te gaan lopen omdat dat vast geen half uur duurt. We willen de Tafelberg op. We lopen en in mijn geval strompelen het stukje dat we moeten overbruggen en bij de bushalte waar we de rode lijn komt de bus juist aanrijden. We kopen in de bus een tweedaagse pas met toegang tot de kabelbaan berg op en af.

Al onderweg naar boven met de bus zien we dat het verschrikkelijk druk is. Op afstand kun je de auto's geparkeerd zien staan en als we boven zijn staat er een gigantische rij. We staan in de volle zon en er is nauwelijks wind. Maar ook in de rij ontmoeten wij 'mensen zoals wij'. In dit geval twee Zuid Afrikanen. Hij wel iets dikker dan ik, die onlangs een reis hebben gemaakt door Europa. Natuurlijk vonden ze Nederland heel leuk, wij zijn tenslotte leuk en vonden ze Fransen, Italianen en Spanjaarden maar zozo. Hij was zijn  leven lang trainer geweest voor diverse maatschappijen. On job trainingen. En onlangs hadden ze in Limpopo een 5 hectare groot terrein gekocht met diverse huisjes voor de verhuur.
Inmiddels stonden we al drie kwartier in de rij en waren we 25 meter opgeschoten, wij zweten hevig en we delen onze zonnebrand uit aan omstanders, die ook allemaal smeltverschijnselen beginnen te vertonen. Het is echt geen doen. We besluiten deze marteling te beëindigen en morgen een nieuwe poging in alle vroegte te doen. We hoppen weer op de bus maar zijn pas gelukkig als deze weer begint te rijden. Zelfs de stoelen van de bus zijn zo heet dat we er eerst een fleecje opleggen. Op een verbrande kont zitten we ook niet te wachten.

Vdolijke boel op de Waterside

We besluiten de Waterside te bezoeken en een kanaalboottocht te doen. Door en langs het nieuwe Waterfront zijn een groot aantal zeer luxe appartementcomplexen gebouwd, de meesten met aanlegplaats voor eigen boot. De automatische gids vertelt dat vrijwel alle groten der aarde hier een appartement hebben gekocht. Eigenlijk kan je jezelf geen grote der aarde noemen als je hier geen appartement hebt. Ook staat er een enorm zessterrenhotel met een eigen eiland in het kanaal dat dient als spa voor het hotel. Het is een heerlijke verkoelende tocht in het bootje van dezelfde organisatie die ook de hop-on bus exploiteert. Tijd voor een Bubble Tea moment. Gisteren had ik er al een genomen en Nynke wil het ook wel proberen. Zij neemt de cocos met de aarbeien bobas. Bobas zijn kleine balletjes gemaakt van een zeewierbuitenkant gevuld met een smaak. In dit geval aardbeien. Ook Nynke vindt het heel lekker maar achteraf had ze liever chocolade gehad. Kleinigheidjes houd je.

Ook slaat de honger toe en we komen terecht op een Mediterraan terras waar men spaghetti Bolognese serveert, een gercht waar Nynke al een paar dagen op zit te spinzen.

Angstige Nyn in the Wheel

We vinden een tafeltje in de schaduw, bestellen een wijntje en ik kies voor pasta al forno en ondanks haar dagenlange behoefte aan de Bolognese besluit Nynke zich toch bij mij aan te sluiten. Lekker eten al had het wat warmer gemogen. De Ceasarsalade met aubergine was in ieder geval heerlijk net als de witte wijn.

Als we in het meer centrale gedeelte van het Waterfront komen waar ook het Wheel staat, het reuzerad van Kaapstad  weet ik Nynke met een kletsverhaal van omgaan met hoogtevrees erin te praten. Het biedt een fantastisch uitzicht op de haven en Waterfront en we mogen vier keer rond. Na de eerste kwart is het al:" we moeten 4 keer rond" en uiteindelijk blijken het 5 keer te zijn waarbij wij in de laatste ronde zeker 2 minuten op het hoogste punt blijven staan. Al die tijd zit Nynke hevig beangstigd zich stijf vasthoudend op het bankje, alsof ze er elk moment vanaf kan vallen. Als het niet zo zielig was zou het geweldig zijn om te lachen. Elke keer als ik maar een weinig beweeg of me omkeer gilt ze het uit: 'Frits, hij schommelt' en zelfs als ik haar vertel dat als ze eruit zou vallen of onze cabine los zou raken en we de dood zouden vinden we net zo beroemd zouden worden als die jongen die op het Tianmenplein de tanks tegenhield en dat mij dat wel wat lijkt, maakt dat haar niet gerust. Ik praat tegen haar, leidt haar af en we beëindigen de rit zonder paniekaanval maar ook zonder dat wij neerstorten. Dat laatste is natuurlijk het vervelendst want ik wil graag beroemd worden.

Als we eruit komen wordt ons een boekje aangeboden met de foto's van ons en het Wheel en ik reageer nogal bot op de aardige juffrouw die het ons aanbiedt. Als ik eruit ben voel ik me daar best rot over en zoek ik haar weer op om mijn excuses aan te bieden en het boekje te kopen als boete. Ze vindt het erg lief van mij. Ik ook wel en Nynke vindt het wat overdreven.

Beneden zijn er allerlei optredens van bands en is het een drukke, vrolijke boel. Een Afrikaanse band die geheel gekleurd en 'origineel' gekleed met het optreden hun cd's proberen te verkopen.

Spelende kinderen in de fonteinen bij Waterfront

Maar ook een presentatie in een amphitheaterachtige vaste opstelling op het waterfront waar buikdansgroepen hun kunsten vertonen onder enthousiaste aanmoediging en waardering van het in grote aantallen aanwezige publiek. Gejuich en geschreeuw alom. We eindigen bij een terras waar Masala, een lokale gemengde band een optreden geeft en als we eenmaal op het terras zitten bestellen we een Mojito. Die wilden we al een week of twee proberen. Het is een lekker drankje dat op dit terras wordt geserveerd in weckpot met veel ijs en een rietje.

Terwijl achter ons de kinderen in de fonteinen en vijvers spelen,
De band geeft een geweldig optreden waar wij zeker anderhalf uur van genieten en zo te zien zij ook. Vooral de Afrikaanse zangeres straalt een enorme energie uit samen met de marimbaspeler. De witte leadgitarist en de vrouwelijke bassist zijn wat onderkoelder maar het geheel is uitermate 'vivante' en de lol spat eraf. Als het kan zingt het publiek uitbundig mee en ook ik sluit me daarbij aan als er een medley langs komt van populaire rocknummers. Nynke is verbaasd dat ik al die teksten ken en ontdekt alweer een nieuw stukje van mijn leven voor haar. De nummers zijn dan ook allemaal meer dan 25 jaar oud. Halfweg komt een oudere vrouw bij ons aan tafel zitten. Een echte Captonian, die hier natuurlijk volop aanwezig zijn. Haar jurk en haar zonnebril passen geheel bij elkaar. Zelfde kleur en dezelfde roosjes. Het is een vrolijke vrouw, die al in vele Afrikaanse landen gewerkt heeft. In een van de pauzes van de band praten we gezellig met haar en ze heeft besliste meningen over haar Afrikaanse medeburgers.

Masala, een geweldig concert.

Na nog een vrolijke sessie van de band en een Erdinger Weissbier van de tap, het is inmiddels vijf uur 's middags besluiten we nog even een bezoekje te brengen aan de Bokaap. Het oude gedeelte van Kaapstad met de gekleurde huisjes aan de voet van de Tafelberg. We hoppen dus gewoon weer op de bus. Het is nog steeds warm alswe de bus uitkomen. We klimmen omhoog maar knie en enkel protesteren. Ook blijkt weer dat er niet veel aan is als niet een ingewijde of gids je vertelt wat er nu zo bijzonder aan is. We besluiten de klim af te breken en naar het meer 'restauratieve' deel van de stad te gaan. Tijdens het afdalen door Bloemstraat komen we de smokersdeli tegen waar ze ook electronische sigaretten verkopen en we sms-en onze bevindingen naar mama Noks die er ook graag een heeft voor haar man en ons gevraagd heeft er een op te sturen.

Uiteindelijk worden we binnengesleept door het enthousiaste personeel en komen we terecht in Bueno Vista een Cubaans restaurant maar ze zijn niet vies van andere keukens dus bestellen we na twee whisky's en een fles witte wijn een Mezze schotel, een duidelijk Mediterraan gerecht met allerlei kleine hapjes. Het is druk op straat en daardoor erg gezellig.

Samantha uit Zimbabwe en ik.

Veel veiligheidspersoneel, veel zwervers maar ook veel voorbijgangers en we bewonderen de soms best oodringerige methodes waarmee het personeel de klanten binnen sleept. Daarbij geleid door de ondernemer, die als het moet daarbij komt helpen. Het lukt hun meestal om potentiële klanten binnen te halen. De prachtige, naar blijkt, Zimbabwaanse serveerster Samantha dringt zich aan mij op en ik laat me dat natuurlijk welgevallen. Bij het afrekenen maakt Nynke een foto van ons, die ik direct naar haar email. Het is allemaal vrolijk.

'Thuis' gekomen zitten we nog even op ons terrasje met een kaars en een drankje. Er komen drie mensen aan in het hotel, die even later weer weggaan en tien minuten later komen er twee weer terug. We raken in gesprek en het blijkt dat het Amerikanen zijn die hun dochter bezoeken, die hier vrijwilligerswerk doet in de township. Het zijn heel aardige mensen en we kletsen wat met elkaar over ditjes en datjes over Zuid Afrika, de afgelopen winter in Maine, de stijgende energieprijzen en de mogelijkheid om sind kort in Maine als homo om te trouwen. Echte vakantieonderwerpen dus tot we het allemaal genoeg vinden. We zien dat de Leeuwarders, die de kamer tegen ons terrasje hebben het licht uitdoen en we willen hen niet wakker houden met ons plezier en gelach. Ik moet ook nog een end typen aan gisteren en dat kan het rustigst binnen. Het duurt dan ook niet echt lang meer of ik lig op bed net als Nyn. Anderhalve minuut lezen en mijn ogen vallen dicht. Licht uit. Knorren.